Over ons

BUREAU VOOR BELEVING IN MUSEA EN BIJZONDERE CULTUUR- EN ERFGOEDPROJECTEN

De kleine expeditie ondersteunt musea, instellingen en organisaties in het bereiken van hun erfgoedgemeenschappen en het verbreden van de erfgoedparticipatie.

De kleine expeditie zoekt het verhaal in musea- en erfgoedcollecties of op bijzondere plekken en deelt dit met een breed en divers publiek. Daarbij zet de kleine expeditie in op ontdekking en beleving.

De kleine expeditie gaat actief op zoek naar manieren waarop erfgoed kan activeren en verbinden. Het vormen van een brede gemeenschap rond een gedeeld verhaal staat centraal.

De kleine expeditie ontstond in de aanloop van de opening van het MAS / Museum aan de Stroom en het Red Star Line Museum (2011 – 2012).
De uitdagingen waren groot, maar er was goesting en ruimte om dingen uit te proberen: experiment kon.

Een kleine groep jonge en niet-meer-zo-jonge honden vond elkaar in de diverse publieks- en participatieprojecten die werden opgezet. De praktijk bracht ons samen. En samen zochten we naar wat we deelden, waarin we verschilden en hoe we elkaar konden aanvullen en versterken.

Eén van die gedeelde overtuigingen: er kan zoveel meer, er is zoveel meer mogelijk, als we aan de slag gaan op het snijvlak van verschillende werkvelden. Daar waar de uiteenlopende werelden van theater, erfgoed, (kunst)educatie, journalistiek onderzoek, sociaal-cultureel werk … elkaar raken en tegen elkaar aan schuren, wordt het pas echt interessant.

Werken in het ‘schuurgebied’ werd ons handelsmerk.

De naam ‘de kleine expeditie’ werd gekozen op een bankje in het Harmoniepark. Later voegden we er de ondertitel ‘op ontdekking in het publieke verhaal’ aan toe.

In de jaren die volgden reisden we het hele land af. Als een ongebonden en beweeglijke speler in het erfgoedveld werkten we mee aan uiteenlopende projecten van Kust tot Kempen.

Telkens zochten we naar een manier om het verhaal dat besloten lag in een collectie, erfgoed of plek, op een creatieve manier te vertalen voor een breed publiek. We dachten mee vanuit onze dramaturgische ervaring. We wisten wat een spanningsboog was en hoe we een verhaal konden vertellen.

Er werd gekeken naar, en geleerd uit, voorbeelden in binnen- en buitenland. Tegelijkertijd werd een netwerk uitgebouwd van onderzoekers en interviewers, tekstschrijvers, acteurs/actrices en vertellers, beeld- en klankmensen, scenografen en vormgevers …

En keer op keer zochten we de grens op, keken we over de muur en probeerden we nieuwe dingen uit.

Waar in de eerste jaren nog de focus lag op het maken van publieksproducten, groeide bij de partners de vraag om mee te denken en werden de projecten complexer. Het proces met de (erfgoed)gemeenschap won aan belang. Welke rol kan erfgoed spelen in een inclusief verhaal? Erfgoed kreeg in onze projecten een vragend, activerend en verbindend karakter.

De coronajaren zetten ons aan het denken. Waar we voorheen altijd ‘in opdracht van’ werkten, namen we nu initiatief. Met Randatlas gingen we in de Brusselse Rand op zoek naar de relatie van een in sneltreinvaart veranderende samenleving en de gedeelde verhalen die deze plek haar karakter geven.

De kleine expeditie heeft zijn nomadisch karakter behouden en trekt nog altijd van hot naar her. Daarnaast kreeg de organisatie ook een vaste stek op de Brabantse Olijfberg, een plek met een lange geschiedenis midden in de Antwerpse studentenbuurt. Samen met andere partners brengen we daar een inclusief erfgoedverhaal in de praktijk.

U bent er welkom. Er is altijd koffie.

(Fotografie: Annabella Schwagten voor Randatlas).

PROJECT IN DE KIJKER: RANDATLAS

De Rand, schuurgebied tussen stad en land.
Een plek met een eigen tempo en dynamiek, een diepgewortelde en turbulente geschiedenis, maar evengoed een broedplaats voor jonge honden en nieuw talent.
Een regio vol uitroep – en vraagtekens. Alles is er mogelijk en alles is er moeilijk, dichtbij en toch onbereikbaar.

Wat is de Rand? Hoe is de Rand zo ‘rands’ geworden? En waar gaat het naartoe? Bestaat er binnen tien jaar nog zoiets als de Rand en ligt die dan nog netjes waar hij nu ligt?

Veel vragen.
En precies daarom beet de kleine expeditie zich vast in die Rand. We wilden deze bijzondere plek begrijpen en van binnenuit leren kennen. We gingen op zoek naar de dynamieken die deze plek karakter geven en luisterden naar de verhalen van de mensen die er vandaag wonen, werken en leven.
Twee jaar lang trokken we door de Rand. We waren er te gast bij tal van gemeente- en stadsbesturen, erfgoed- en cultuurorganisaties. We sloegen, letterlijk, onze tenten op in buurten en wijken om er te luisteren naar bewoners en passanten.

Onze ontmoetingen op verschillende plekken in de Rand brengen we nu in kaart. Met deze kaarten schrijven we in 2024 een atlas: De Randatlas!

(Fotografie: Annabella Schwagten voor Randatlas).

PROJECTEN

Nieuws